De Basgitaar

De geschiedenis van de basgitaar.

De basgitaar is een instrument met meestal vier snaren.
Op het eerste gezicht lijkt zo’n bas erg op een elektrische gitaar, maar speelt heel anders!
De basgitaar is een onmisbaar instrument in een band. In elke popband zal je wel een bassist vinden. Het is zijn taak om de brug te zijn tussen de ritmes van de drummer en de harmonieën van de gitaristen en of toetsenisten. De bassist ondersteunt de hele band met zijn lage basnoten, maar hij kan ook de hoofdrol hebben in genres zoals funk. Als bassist kan je vaak snel in een band spelen.
Want elke band, of het nou een pop-, metal-, reggae- of salsaband is, heeft een bassist nodig en bassisten zijn over het algemeen erg schaars!

Voordat de basgitaar was uitgevonden, speelden bassisten contrabassen.
Omdat contrabassisten moeite hadden met het rondsjouwen van hun instrument en ze moeite hadden boven de steeds luider wordende gitaren en drumstellen uit te komen, heeft Leo Fender in 1951 de moderne basgitaar uitgevonden. Door de contrabas in een gitaar-achtig ontwerp te steken, konden zowel contrabassisten als gitaristen er goed mee overweg. In de loop van de jaren heeft de basgitaar een eigen geluid en identiteit gekregen.

In het begin van de basgitaargeschiedenis was er praktisch maar één ontwerp, maar nu kan je uit talloze soorten kiezen: van bassen zonder fretten tot bassen zonder kop, van monsters met zeven snaren tot kleintjes van ukelele-formaat.

De basgitaar kan op veel manieren bespeeld worden: je kan plukken met je vingers, een plectrum gebruiken zoals bij de gewone gitaar,  je kan ook direct de snaren slaan met je duim of je met de beide handen op de toets drukken voor ingewikkelde, piano-achtige partijen.

Bekijk deze video van Davie504 voor een voorbeeld van deze technieken.